Gísli Hulduson skrifar 7.3.09 Til baka
Háæruverðuga ritstjórn skógargerdi.is
Til hvers er þessi heimasíða, ef ekki er hægt að hafa þar skoðanaskipti, án milliliða. Fúsi póstur er löngu dauður; hvort sem mönnum líkar betur eða verr. Reyndar hefði ég viljað hafa hann áfram, en við lifum í núinu.
Nú er heima, sagði afi minn gjarnan, þegar hann varð allt að því orðlaus. Það gerðist sjaldan. Ég fór á miðilsfund um daginn, þar sem sá gamli kom fram!!!
Hann sagðist mjög sáttur við bláa litinn á þaki gamla bæjarins í Skógargerði. Hann hafði reyndar um það orð, að sér hafi þótt það kúnstug vinnubrögð, að mála jarðhæðina fyrst, en þakið í lokin!!! Afi fullyrti, að sér hefði aldrei dottið í hug að setja torfið á þekjuna áður en veggirnir voru hlaðnir!!!
Hann sagði jafnframt, að aldrei hefði hann getið 13 börn, ef að sér hefði hvarflað, að afkomendur þeirra legðu lag sitt við komma eða framsóknarmenn!!!!
Hann hló nú reyndar við, að þessum orðum sögðum, og þáði í leiðinni koníakssnafs hjá Lykla-Pétri. Hins vegar þótti honum öllu verra, að geta ekki látið að sér kveða á hemasíðu Skógerðinga. Hann sagðist margsinnis hafa reynt að senda þar inn efni, en ekkert gerðist, þetta væri steindauð síða. "Ég get fyrigefið, að einn og einn afkomandi minn hallist til vinstri, í einskonar þroskafráviki, en að þeir séu svo andlausir eins og þessi síða ber merki um, veldur mér hugarangri", sagði sá gamli.
Þegar hér var komið á miðilsfundinum var mér brugðið, því ég fann "á mér" að sá gamli væri til í meira koníak, en Lykla-Pétur var aflögufær um. Þar sem ég var ekki aflögufær á slíkar veigar sá ég ekki annað ráð en forða mér úr salnum. Þegar ég var kominn út undir vegg náði ég ég í lögg sem ég átti í rassvasanum, en heyrði afa minn kalla á eftir mér glaðhlakkalega; Nafni; Þorsteinn kaupfélagsstjóri á nóg af koníaki, þannig að þú mátt hafa þitt. En segðu þessu fólki, sem undan mér er komið, að ég kunni betur við stjórsjói en ládauðan sjó.
Ég komst í var og skaut í mig það sem eftir var í koníaksaumingjanum mínum. Um leið heyrði ég óma í höfði mér bjarta og hljómfagra rödd afa míns, þegar við gengum innan um lambféð í Girðingunni í gamla daga. Nafni; náðu í lambið með skituna, því ef skitan grær fyrir dindilinn stöðvast lífið. Því er eins varið með þig, ef þú vilt segja eitthvað, en segir ekkert, þá tútnar þú út þar til þú springur inn í sjálfan þig", sagði afi. Um leið skóf hann skituna af lambinu með vasahnífnum, renndi síðan þumalfingri yfir hnífslaðið til að hreinsa skituna og svo strauk hann af þumlinum í buxnaskálmina. "Amma þín þvær þetta eftir sauðburð", sagði afi kíminn.
Já, sá gamli var hvergi banginn. Það sagði mér fólk, sem sat miðilsfundinn til enda, að hann hafi líkt heimasíðu Skóggerðinga við Kaupfélgið. Þar máttu menn vera ef þeir væru til friðs!!! Það hvarflaði hins vegar aldrei að afa, ekki einu sinni á þessum nýafstaðna miðilsfundi, að nútímamönnum tækist að koma Kaupfélagi Héraðsbúa á hausinn.
Með öðrum orðum, þótt heimreiðin sé að verða nokkuð löng; er ekki mál til komið að opna "Gestabók" eða "Blogg" á skógargerdi.i. Ekki síst vegna þess, að í þessari ætt er að finna mestu ritræpumeistara samtímans. Og allir hafa þeir rétt fyrir sér! Eða þar um bil.
Í vináttu og ætternisást
Gísli Hulduson.
P.S. Gott er að skammast, en betra að fyrirgefa.
Háæruverðuga ritstjórn skógargerdi.is
Til hvers er þessi heimasíða, ef ekki er hægt að hafa þar skoðanaskipti, án milliliða. Fúsi póstur er löngu dauður; hvort sem mönnum líkar betur eða verr. Reyndar hefði ég viljað hafa hann áfram, en við lifum í núinu.
Nú er heima, sagði afi minn gjarnan, þegar hann varð allt að því orðlaus. Það gerðist sjaldan. Ég fór á miðilsfund um daginn, þar sem sá gamli kom fram!!!
Hann sagðist mjög sáttur við bláa litinn á þaki gamla bæjarins í Skógargerði. Hann hafði reyndar um það orð, að sér hafi þótt það kúnstug vinnubrögð, að mála jarðhæðina fyrst, en þakið í lokin!!! Afi fullyrti, að sér hefði aldrei dottið í hug að setja torfið á þekjuna áður en veggirnir voru hlaðnir!!!
Hann sagði jafnframt, að aldrei hefði hann getið 13 börn, ef að sér hefði hvarflað, að afkomendur þeirra legðu lag sitt við komma eða framsóknarmenn!!!!
Hann hló nú reyndar við, að þessum orðum sögðum, og þáði í leiðinni koníakssnafs hjá Lykla-Pétri. Hins vegar þótti honum öllu verra, að geta ekki látið að sér kveða á hemasíðu Skógerðinga. Hann sagðist margsinnis hafa reynt að senda þar inn efni, en ekkert gerðist, þetta væri steindauð síða. "Ég get fyrigefið, að einn og einn afkomandi minn hallist til vinstri, í einskonar þroskafráviki, en að þeir séu svo andlausir eins og þessi síða ber merki um, veldur mér hugarangri", sagði sá gamli.
Þegar hér var komið á miðilsfundinum var mér brugðið, því ég fann "á mér" að sá gamli væri til í meira koníak, en Lykla-Pétur var aflögufær um. Þar sem ég var ekki aflögufær á slíkar veigar sá ég ekki annað ráð en forða mér úr salnum. Þegar ég var kominn út undir vegg náði ég ég í lögg sem ég átti í rassvasanum, en heyrði afa minn kalla á eftir mér glaðhlakkalega; Nafni; Þorsteinn kaupfélagsstjóri á nóg af koníaki, þannig að þú mátt hafa þitt. En segðu þessu fólki, sem undan mér er komið, að ég kunni betur við stjórsjói en ládauðan sjó.
Ég komst í var og skaut í mig það sem eftir var í koníaksaumingjanum mínum. Um leið heyrði ég óma í höfði mér bjarta og hljómfagra rödd afa míns, þegar við gengum innan um lambféð í Girðingunni í gamla daga. Nafni; náðu í lambið með skituna, því ef skitan grær fyrir dindilinn stöðvast lífið. Því er eins varið með þig, ef þú vilt segja eitthvað, en segir ekkert, þá tútnar þú út þar til þú springur inn í sjálfan þig", sagði afi. Um leið skóf hann skituna af lambinu með vasahnífnum, renndi síðan þumalfingri yfir hnífslaðið til að hreinsa skituna og svo strauk hann af þumlinum í buxnaskálmina. "Amma þín þvær þetta eftir sauðburð", sagði afi kíminn.
Já, sá gamli var hvergi banginn. Það sagði mér fólk, sem sat miðilsfundinn til enda, að hann hafi líkt heimasíðu Skóggerðinga við Kaupfélgið. Þar máttu menn vera ef þeir væru til friðs!!! Það hvarflaði hins vegar aldrei að afa, ekki einu sinni á þessum nýafstaðna miðilsfundi, að nútímamönnum tækist að koma Kaupfélagi Héraðsbúa á hausinn.
Með öðrum orðum, þótt heimreiðin sé að verða nokkuð löng; er ekki mál til komið að opna "Gestabók" eða "Blogg" á skógargerdi.i. Ekki síst vegna þess, að í þessari ætt er að finna mestu ritræpumeistara samtímans. Og allir hafa þeir rétt fyrir sér! Eða þar um bil.
Í vináttu og ætternisást
Gísli Hulduson.
P.S. Gott er að skammast, en betra að fyrirgefa.